Θά 'θελα

Να σουν άγριος βράχος κοφτερή να σουν πέτρα

απ αυτές που μονάχα το κύμα λαξεύει    

να κρυφτώ  στη σχισμή σου  η μπουνάτσα μη μέ’ βρει  

και πεθάνω από  πλήξη  και  από αηδία

Να σουν ένα κανάτι  χολή κι όξος και κώνειο   

για να πιώ να χορτάσω  δίχως να μου το δώσουν

Καταρράκτης  να ήσουν  να με πάρεις και μένα  

μες το τέλμα φοβάμαι  μην τυχόν και ριζώσω ..

Να σουν νύχτα  και  μπόρα  κι αστραπόβροντο να σουν

 να φοβάμαι  να πέφτω  να σηκώνομαι  πάλι  

με πορεία  μπροστά  μήπως και την γλιτώσω 

με κουράσαν τα μάτια πίσω από  το κεφάλι  

Ε. Μ.  

Εισαγωγές μουσικών χαλιών

Πάνε χρόνια που 'χει να βρέξει
και ο Γραικύλος τ' αφτιά του να θρέψει
Στη «μπέρδα» χειμώνας. Πάγωσε η βρύση
και το τραγούδι δε λέιε ν' αρχίσει
Πάνε χρόνια κι ο ήλιος πουντιάζει
κρύα τα σανίδια, το πάτωμα μπάζει
κι ήρθα οι εμπόροι, τους πάγκους τους στήσαν
κλέψαν και πήραν, νοικιάσαν, πουλήσαν.

Ένα κλαρίνο αντί δέκα φλογέρες
οχτώ καραμούζες, σουραύλια μ' αέρες!
Μπανάρικες βιόλες και σπάσαν τις λύρες
και για ένα μπουζούκι, επτά ταμπούρια μου πήρες!
Στα τάστα να σβήνω τα μόρια με πένα
κι αντί για ψαλτήρια, πιάνα συγκερασμένα!
Η (ΝΗ) έγινε (ΝΤΟ), η (ΠΑ) έγινε (ΡΕ)
μετριέται η ψυχή μας; Τι λέτε μωρέ!

Κι οι ντόπιοι ξεμάθαν το νήμα να γνέθουν
μες στο μυαλό τους κουβάρι δεν έχουν!
Ξεχάσαν να πλέκουν ντουζένια με δρόμους
τον πλούτο του τρόπου ξηλώσσαν με νόμους
Κανείς δεν κεντάει φωνές στο φεγγάρι
τα εργόχειρα λιώσαν μ' αυτό το παζάρι
κουφές σαϊτιές στ' αργαλειού το στημόνι
που λένε παράδοση κι όμως τελειώνει!

Κι οι εμπόροι θεριεύοθν, στήνουν φουγάρα
μηχανήματα φτιάχνουν, τραγούδια-τελάρα
χαλιά ένα σωρό και ίδια για όλους
οι εμπόροι κι εδώ αγοράσαν εμπόρους
και στήσαν παράγκα: «Μουσικαί εισαγωγαί»
Πουλιέται η ψυχή μας; Τι λέτε μωρέ!
Να! Λέω να μην πάρω χαλί αυτό το χρόνο
κι αφού έχω ξεχάσει πως ράβουν τον πόνο
γαζώνω κουρέλια με ρέλια που βρήκα
σ' αυτούς που θα 'ρθούνε ν' αφήσω για προίκα!

 Βόμβοι - Εισαγωγαί Μουσικών Χαλιών.wmv

Ως και τον ουρανό ακόμα

Θα κατεβάσω τους διακόπτες
Θα διώξω απ την αυλή μου τα περιστέρια
και θα πάψω να κοιτάζω τα λουλούδια..

Θα πετάξω τον ημεροδείκτη
και θα κλείσω την πόρτα
σε κάθε χαμαιλέοντα

Θα τα διαγράψω τ αστέρια
που εικόνα ψεύτικη  μεταφέρουν
"πατώντας" στην απόσταση
και στο γήινο βουκολικό  μυαλό μου

Μπορώ και από μόνη να αναγνωρίζω
τις εποχές
τις μέρες
τους ανθρώπους
ακόμα και τους φίλους..
 

Κι όταν όλοι χαθούν από τα μάτια μου

θα φανταστώ έναν καινούριο ουρανό..
χωρίς την μεσολάβηση κανένα..

Κι ακόμα μια φορά
θα γίνω εγώ το πεπρωμένο μου
Όχι άλλη παραπληροφόρηση..

Μονάχα εγώ

Εγώ μονάχα, τίποτα άλλο

κι από την άλλη όλοι εσείς

Συγχώρα με, μη με μισείς

Έχω θυμό πολύ να βγάλω

Εγώ μονάχα, κόντρα σ΄ όλους

δεν είναι τόσο ηρωικό

ξέρω απ΄ έξω τόσους ρόλους

ας μάθω και τον βασικό

Μονάχα εγώ κι άλλος κανένας

πρώτη φορά αληθινή

μόνη στη μέση της αρένας

με κατακόκκινο πανί

Με κατακόκκινο πανί

μόνη στη μέση της αρένας

Μονάχα εγώ κι άλλος κανένας

Εγώ μονάχα, πριν το τέλος

παίρνω κουράγιο κι όπου βγει

Το πόσο αξίζει ένα βέλος

κρίνεται πάντα στην πληγή

Τραγούδι: Ελεωνόρα Ζουγανέλη
Στίχοι: Γεράσιμος Ευαγγελάτος
Μουσική: Θέμης Καραμουρατίδης
Δισκογραφική: EMI Music Greece

Αστέρι μου φεγγάρι μου..

 Μόνο με το βλέμμα  ψηλά ανατρέπονται οι νόμοι των ανθρώπων
Και τα φτερά με όνειρα φυτρώνουν
και κάνει στην άκρη η φύση νικημένη..
που δυο παράλληλοι δρόμοι έγιναν ένας
Και χαίρονται και χαμηλώνουν τ άστρα
..προσκυνητές
στον παλιό ξεχασμένο απ τους ανθρώπους θεό..

Η πανοπλία που φοράς

Για μας η κάθε αλλαξιά

ήταν καημός και μοναξιά

κι οι έρωτές μας με τους πόνους μπαλωμένοι.

Γιατί περίσσεψε πολύ

σ' αυτόν τον κόσμο η χολή

κι έγινε η αγάπη προσφυγιά ταπεινωμένη

Η πανοπλία που φοράς

είναι κι αυτή της συμφοράς

και στολισμένη με τα ψεύτικα στολίδια.

Γι' αυτό αν θες να ονειρευτείς

έλα κοντά μου να κρυφτείς

και μην πατάς στα ετοιμόρροπα σανίδια

Εμείς φυλάξαμε σκοπιά

στου κόσμου την αδιαντροπιά

μήπως στο τέλος και σωθούν κάποιες αξίες.

Αφού κι όσα τραγούδια ακούς

σέρνουν καημούς εικονικούς

και δεν θυμίζουν τις μεγάλες μας θυσίες.

Η πανοπλία που φοράς

είναι κι αυτή της συμφοράς

και στολισμένη με τα ψεύτικα στολίδια.

Γι' αυτό αν θες να ονειρευτείς

έλα κοντά μου να κρυφτείς

και μην πατάς στα ετοιμόρροπα σανίδια

Στίχοι: Μάνος Ελευθερίου

Μουσική: Γιώργος Καζαντζής

Ο καιρός των δειλών

"Προσκυνάς" ..τους άλλους
απ τη στιγμή που ζητάς να σου δώσουν όσα δικαιούσαι
"Προσκυνάς" ..τους άλλους
Απ τη στιγμή που ψάχνεις  ποιος είναι ικανός να σε σώσει..
"Προσκυνάς".. τους άλλους
Απ τη στιγμή που παρασύρεις ανίδεους, με ένα ίσως ή μπορεί..

Και προσκυνάς.. εσένα
Απ τη στιγμή που δεν βγάζεις τη μάσκα σου για να κοιτάξεις τον άλλον στα μάτια...
Απ τη στιγμή που σκορπάς λέξεις και νότες ελπίζοντας να βρουν τον αποδέκτη τους
Απ τη στιγμή που σκοτώνεις τον εαυτό σου ελπίζοντας πως κάποιος θα σε γλυτώσει
την τελευταία ώρα
Κι απ τη στιγμή που χωρίζεσαι στα δυό
και κλαις πάνω στον τάφο σου

Δεν το καταλαβαίνεις ότι προσκυνάς τη ζωή που άλλοι σου έφτιαξαν???

Δεν ξέρεις  πως την αλήθεια, οι χτύποι της καρδιάς την νιώθουν πρώτοι?