Πες του να πάει - Βασίλης Παπακωνσταντίνου Δίσκος: Χαμένες αγάπες Μουσική: Χριστόφορος Κροκίδης Στίχοι: Βασίλης Γιαννόπουλος
Ποιος είναι αυτός, που μπαίνει ανάμεσά μας και με το ζόρι ν' αμαρτήσεις προσπαθεί, ποιος είναι αυτός, που λέει παιδιά του τα παιδιά μας και με το μέλλον τους ζητάει ν' ασχοληθεί, ποιος είναι αυτός, που λέει παιδιά του τα παιδιά μας, πες του αγάπη μου, να πάει να νανανά.
Εγώ για σένα λιώνω, αυτός να μας τρελλάνει προσπαθεί. Εγώ για σένα λιώνω, πες του να φύγει και να πάει να νανανά.
Ποιος είναι αυτός, που μπαίνει ανάμεσά μας και σαν κατάσκοπος μας παρακολουθεί, ποιος είναι αυτός, που λέει δικά του τα δικά μας και στο κρεβάτι μας ζητάει να κοιμηθεί, ποιος είναι αυτός, που λέει δικά του τα δικά μας, πες του αγάπη μου, να πάει να νανανά.
Εγώ για σένα λιώνω, αυτός να μας τρελλάνει προσπαθεί. Εγώ για σένα λιώνω, πες του να φύγει και να πάει να νανανά.
Δύο παιδιά που ξεχαστήκαν μες το σώμα μου Παίζουν, γελάνε κι όλο λεν' πως είμαι αστείος Όταν κοιμάμαι με ξυπνούνε και με ντύνουνε Βόλτα με βγάζουν τα μεσάνυχτα στο κρύο
Κι όλο λένε πως τ' αστέρια ειν' το σπίτι μου Κι ας τα μέτρια εμένα με κερδίζουν Κι όταν λέω πως γι' αστέρια δεν γεννήθηκα Με κοιτάζουν μες τα μάτια και δακρύζουν
Τότε βγαίνουμε αγκαλιά μες τα χαράματα Και γελάμε με το καθετί σπουδαίο Αν τον ήλιο σου μπορείς να δείς κατάματα Δεν φοβάσαι το μικρό και το μοιραίο
Τότε αρχίζουμε τα χέρια να ενώνουμε Σαν παιδιά που δεν τους νοιάζει η τιμωρία Κι όταν φτάνει το πρωί και καμαρώνουμε Τρεις ψυχές που καταφέραν κι είναι μία
Δύο παιδιά που ξεχαστήκαν μες το σώμα μου Έρχονται βράδυ, με σκεπάζουν σαν κοιμάμαι Κι ενώ δεν κάνουν φασαρία μη με ξυπνήσουνε Δεν ξέρουν πως χωρίς αυτά εγώ φοβάμαι
Κι όλο λένε πως τ' αστέρια ειν' το σπίτι μου Κι ας τα μέτρια εμένα με κερδίζουν Κι όταν λέω πως γι' αστέρια δεν γεννήθηκα Με κοιτάζουν μες τα μάτια και δακρύζουν
Σιγανοψιχάλισμα. Σιγανοψιχάλισμα
δάκρυ δάκρυ πέφτουνε της βροχής οι στάλες
Πού να είσαι χάθηκες, να με σκάσεις βάλθηκες
έχω λίγες συμφορές, θα μου φέρεις κι άλλες
με χτυπούν στο πρόσωπο σιγανοψιχάλες
Η βροχή δυνάμωσε, η βροχή δυνάμωσε
για ποιο λόγο άργησες δεν καταλαβαίνω
μήπως ξελογιάστηκες μ' άλλη αγάπη πιάστηκες
έχω σου τ' ομολογώ το μυαλό χαμένο
άρχισα ν' ανησυχώ και σε περιμένω
Ειν' η ώρα εννιάμισι, ειν' η ώρα εννιάμισι
αν και πέφτει η βροχή, περιμένω ακόμα
πού να λησμονήθηκες και δε με λυπήθηκες
η αγωνία μου 'φερε την ψυχή στο στόμα
ειν' η ώρα εννιάμισι μα περιμένω ακόμα
Στίχοι: Μαρία Λούκα Μουσική: Μαρία Λούκα Πρώτη εκτέλεση: Μαρία Λούκα
Αέρα που χορεύεις μες τα φυλλώματα της άνοιξης γυρεύεις τα χίλια χρώματα πλανιέσαι στον Ευφράτη και στα υψώματα μπαίνεις κρυφά το βράδυ μέσα στα σώματα.
Μια νύχτα σαν απόψε μαζί σου πάρε με πώς να γενώ αέρας κι εμένα μάθε με να τρέξω στο πλευρό του να μπω μες το κορμί να παίξω στο λαιμό του κι αυτός να μη με δει
Και το πρωί θα φύγω σα να `μουν όνειρο που κράτησε για λίγο σκόρπισε σα φτερό.
Music by: Manos Hadjidakis Lyrics: Yorgos Roussos Originally sung by Aliki Vouyouklaki in Dinos Dimopoulos film MADALENA(1960.
Θάλασσα πλατιά σ' αγαπώ γιατί μου μοιάζεις θάλασσα βαθιά μια στιγμή δεν ησυχάζεις λες κι έχεις καρδιά τη καρδιά μου την μικρούλα την φτωχιά.
Όνειρα τρελά που πετούν στο κύμα πάνω φτάνουν στην καρδιά και τα νιάτα μας ξυπνάνε όνειρα τρελά και οι πόθοι φτερουγίζουν σαν πουλιά.
Έχω έναν καημό που με τρώει γλυκά και με λιώνει έχω ένα καημό θα 'ρθω να στον πω αδερφή μου εσύ θάλασσα που σ' αγαπώ.
Κύματα πουλιά στα ταξίδια σας που πάτε τα αλαργινά την πικρή μου λύπη πάρτε κι απο 'κει μακριά να μου φέρετε κι εμένα τη χαρά. __________________________________________
Χάθηκα μέσα στους δρόμους που μ' έδεσαν για πάντα, μαζί με τα σοκάκια, μαζί με τα λιμάνια. Χάθηκα γιατί δεν είχα τα φτερά και είχα εσένα Κατινιώ, γιατί είχα όνειρα πολλά και το λιμάνι, και το λιμάνι είναι μικρό γιατ' είμ' πάντα μόνος και θα 'μαι πάντα μόνος
Ποίηση: Γιώργος Σεφέρης. Μουσική: Δήμος Μούτσης. Πρώτη εκτέλεση: Άλκηστις Πρωτοψάλτη & Χρήστος Λεττονός, «ΤΕΤΡΑΛΟΓΙΑ», 1976, σε συνεργασία με τον Μανώλη Μητσιά. Τα τραγούδια πρωτοακούστηκαν σε συναυλίες με τη Βίκυ Μοσχολιού αλλά κυκλοφόρησαν με την Πρωτοψάλτη. Η Βίκυ Μοσχολιού σε ζωντανή ηχογράφηση από μια συναυλία προς τιμήν της στον Λυκαβηττό, με τη Συμφωνική Δημοτική Ορχήστρα Αθηνών, τον Ιούνιο του 1998.
Είναι παλιό το λιμάνι, δεν μπορώ δεν μπορώ πια να περιμένω ούτε το φίλο που έφυγε στο νησί με τα πεύκα ούτε το φίλο που έφυγε στο νησί με τα πλατάνια ούτε το φίλο που έφυγε για τ' ανοιχτά.
Χαϊδεύω τα σκουριασμένα κανόνια, χαϊδεύω τα κουπιά να ζωντανέψει να ζωντανέψει το κορμί μου και ν' αποφασίσει Χαϊδεύω τα σκουριασμένα κανόνια.
Είναι παλιό το λιμάνι, δεν μπορώ δεν μπορώ πια να περιμένω Τ' άστρα της νύχτας με γυρίζουν στην προσδοκία του Οδυσσέα για τους νεκρούς μες στ' ασφοδίλια ούτε το φίλο που έφυγε στο νησί με τα πεύκα.
Είναι παλιό το λιμάνι δεν μπορώ πια να περιμένω ούτε το φίλο που έφυγε στο νησί με τα πλατάνια Τα καραβόπανα δίνουν μόνο τη μυρωδιά του αλατιού της άλλης τρικυμίας ούτε το φίλο που έφυγε για τ' ανοιχτά Μες στ' ασφοδίλια σαν αράξαμε εδώ πέρα θέλαμε να βρούμε τη λαγκαδιά που είδε τον Άδωνη λαβωμένο.
Αν το θέλησα να μείνω μόνος γύρεψα τη μοναξιά δε γύρεψα μια τέτοια απαντοχή Αν το θέλησα να μείνω μόνος γύρεψα τη μοναξιά δε γύρεψα το κομμάτιασμα της ψυχής μου στον ορίζοντα Αν το θέλησα να μείνω μόνος γύρεψα τη μοναξιά δε γύρεψα αυτές τις γραμμές, αυτά τα χρώματα, αυτή τη σιγή.
Χαϊδεύω τα σκουριασμένα κανόνια, χαϊδεύω τα κουπιά να ζωντανέψει να ζωντανέψει το κορμί μου και ν' αποφασίσει Χαϊδεύω τα σκουριασμένα κανόνια.
Είναι παλιό το λιμάνι δεν μπορώ δεν μπορώ πια να περιμένω ούτε το φίλο που έφυγε στο νησί με τα πεύκα ούτε το φίλο που έφυγε στο νησί με τα πλατάνια ούτε το φίλο που έφυγε για τ' ανοιχτά.
Dimosthenous Lexis-Haris AlexiouMusic&Lyrics:D.savvopoulos 1st performance:D.Savvopoulos Other performances:G.Ntalaras
Κι αν βγω απ' αυτή τη φυλακή κανείς δε θα με περιμένει οι δρόμοι θα 'ναι αδειανοί κι η πολιτεία μου πιο ξένη τα καφενεία όλα κλειστά κι οι φίλοι μου ξενιτεμένοι αέρας θα με παρασέρνει κι αν βγω απ' αυτή τη φυλακή
Κι ο ήλιος θ' αποκοιμηθεί μες στα ερείπια της Ολύνθου θα μοιάζουν πράγματα του μύθου κι οι φίλοι μου και οι εχθροί μαρμαρωμένοι θα σταθούν οι ρήτορες κι οι λωποδύτες ζητιάνοι εταίρες και προφήτες μαρμαρωμένοι θα σταθούν
Μπροστά στην πύλη θα σταθώ με τις κουβέρτες στη μασχάλη κι αργοκουνώντας το κεφάλι θα χαιρετήσω το φρουρό χωρίς βουλή χωρίς Θεό σαν βασιλιάς σ' αρχαίο δράμα θα πω τη λέξη και το γράμμα μπροστά στην πύλη θα σταθώ
Στίχοι: Γιώργος Σαμολαδάς. Μουσική: Απόστολος Καλδάρας. Πρώτη εκτέλεση: Μάρθα Βούρτση
Ένα αστέρι πέφτει πέφτει το κοιτώ στον ουρανό μια ευχή κάνω για σένα τελευταία μου ελπίδα τον Θεό παρακαλώ
Ένα αστέρι πέφτει πέφτει το κοιτώ στον ουρανό
Μήπως το 'στειλε η ψυχή σου μήπως το 'στειλε η καρδιά σου τ' άστρο αυτό το φωτεινό κι ήρθε να μου φέρει δάκρυ ή για να μου φέρει ελπίδα μες στην ώρα που πονώ
Στίχοι: Μάνος Ελευθερίου Μουσική: Θάνος Μικρούτσικος Πρώτη εκτέλεση: Χρήστος Θηβαίος
Πίσω απ' το φως της μουσικής που ταξιδεύεις είσαι ολόκληρη αργεντίνικο ταγκό Και μήτε στ' όνειρό σου πια δε με γυρεύεις όπως παλιά μ' ένα σκοπό χερουβικό
Και για τον κόσμο που μισείς δεν είμαι άλλος Και για τον κόσμο που αγαπάς δεν είμαι αυτός άλλοι νομίζανε πως ήμουνα μεγάλος κι από σπουργίτι θα γινόμουνα αετός
Μες τα νεκρά τα καφενεία ρίχνει χιόνι κι εγώ πενθώ την ερημιά ενός φιλιού που σαν το ρούχο η αγάπη μας παλιώνει κι είναι σαν ήχος χαλασμένου πιστολιού
Και για τον κόσμο που μισείς δεν είμαι άλλος Και για τον κόσμο που αγαπάς δεν είμαι αυτός άλλοι νομίζανε πως ήμουνα μεγάλος κι από σπουργίτι θα γινόμουνα αετός
Και για τον κόσμο που μισείς δεν είμαι άλλος Και για τον κόσμο που αγαπάς δεν είμαι αυτός άλλοι νομίζανε πως ήμουνα μεγάλος κι από σπουργίτι θα γινόμουνα αετός
Στίχοι: Αιμίλιος Σαββίδης, Σαβαίμ, Βοσπορινός
