Τετάρτη 25 Αυγούστου 2010

ΠΟΛΙΤΙΚΟ

Σφιχτό το κράτημα στα μπράτσα..
Ψηλά το κεφάλι.. Δεν χαζεύουμε..
Ένα ..δύο ..τρία και τσάκισμα του ποδιού.. στροφή ..και ξανά το ίδιο..
Ένα δύο τρία..

Στρατή…Μιχάλη.. Κωστή.. Φιφή.. Λένικα.. Πόσο δύσκολα μας φαινόταν όλα..
Κι ο Αποστόλης ακούραστος.. Πριν τη δουλειά ..μάθημα Μετά τη δουλειά μάθημα..
Φτάσαμε στο σημείο να νοσταλγήσουμε τα μαθηματικά.. που στο κάτω – κάτω κράταγαν μια ώρα..
Και πώς να κάνεις την στροφή πηδώντας στον αέρα.. Και που να στρέψεις την προσοχή σου.. στα βήματα , στη μουσική, στον Αποστόλη ή στα ιδρωμένα χέρια του διπλανού σου που σου έκαναν μούσκεμα το πουκάμισο..
Κι αυτός ο συμμαθητής σου να σκύβει κρυφά και να κοιτά στις πρόβες .. η καρδιά σου να χτυπά χωρίς να ξέρεις τι απ όλα φταίει.. τα βήματα εφτά και πάλι απ την αρχή..
Και η παράσταση την Κυριακή…. Με τρακ με αγωνία και με πολλές αμφιβολίες ..
Θυμάσαι τα βήματα ; Όχι !
Θυμάσαι τα λόγια σου; Όχι !
Θα τα θυμηθείς ..όλα .. μόλις ανοίξει η σκηνή κι αρχίσει η παράσταση..

Ακόμα παράσταση .. δεν τελειώνει.. Εφτά τα βήματα πάντα κι ακόμα τα μαθαίνεις.
Ακόμα αγωνία και ξεχνάς ότι στο τέλος η πλατεία θα χειροκροτήσει.. ή θα γιουχάρει..
Ο συμμαθητής θα κρυφοκοιτάζει …. Κι εσύ θα κάνεις νόημα στον Αποστόλη ότι δεν θέλεις υποβολέα.. Αυτή τη φορά θα αυτοσχεδιάσεις για σένα, αγνοώντας την παράσταση , την πλατεία.. και θα δεις ότι για πρώτη φορά θα δέσουνε και θα γίνουν ένα τα βήματα ,τα λόγια, οι νότες …
Αυτό δεν είχαμε καταλάβει μέχρι τώρα Στρατή.. Μιχάλη …Φιφή και Λένικα
Μας είχαν μάθει να σεβόμαστε την πλατεία που ήρθε να περάσει την ώρα της
γιατί το εισιτήριο ήταν φτηνό κι όχι γιατί ο θίασος σπουδαίος ..
κι αν χειροκρότησε καμιά φορά ψέματα ήταν ..
Όλα παράσταση ..