Κυριακή 4 Ιουλίου 2010

ΔΕΝ ΜΟΥ ΑΡΕΣΕΙ ΝΑ ΜΙΛΩ

Σ' ΑΓΑΠΩ ΓΙΑΤΙ ΕΙΣ' Ο ΜΟΝΟΣ

Στίχοι: Μίμης Τραϊφόρος
Μουσική: Μενέλαος Θεοφανίδης
Πρώτη εκτέλεση: Σοφία Βέμπο

Άσε με να σε κοιτάω μες στα μάτια
Άσε με μες στων ονείρων τα παλάτια
Φίλα μου γλυκά τα χείλη
Μίλα μου σαν κάποιο δείλι
Που μού’λεγες με όμορφο σκοπό
Σ’αγαπώ

Σ’αγαπώ
Γιατί είσαι ο μόνος
Που μου έμαθες εσύ
Τι’ν’αγάπη
Τι’ναι πόνος
Τι’ν’μεθύσι
Τι’ν’κρασί

Σ’αγαπώ και στο φωνάζω
Σ’αγαπώ και θα στο πω
Σ’αγαπώ κι αίμα σταλάζω
Σ’αγαπώ σ’αγαπώ

Ρίξε μου μονάχα μια γλυκιά ματιά σου
Δείξε μου την καλοσύνη της καρδιάς σου
Σφίξε με στην αγκαλιά σου
Πνίξε με με τα φιλιά σου
Και άφησέ με πάλι να σου πω
Σ’αγαπώ

ΦΤΩΧΕΙΑ ΠΟΥ ΜΕ ΚΟΥΡΕΛΙΑΣΕΣ

Φτώχεια που με κουρέλιασες, με νύχια ματωμένα,
μεσʼστα πολλά σου θύματα γράψε κι ακόμα ένα.

Φτώχεια κι αν έχεις θύματα, κρύβεις ψυχές μʼαισθήματα.

Φτωχολογιά στον πόνο σου ποτέ σου δε δειλιάζεις
και τα κουρέλια που φοράς, με γέλιο τα σκεπάζεις.

Φτώχεια κι αν έχεις θύματα, κρύβεις ψυχές μʼαισθήματα.

Μέσα στης φτώχειας το μπαξέ είμαι κι εγώ λουλούδι,
που θρέφομαι με δάκρυα και με πικρό τραγούδι.

Φτώχεια κι αν έχεις θύματα, κρύβεις ψυχές μʼαισθήματα

ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ

Στίχοι: Λευτέρης Παπαδόπουλος
Μουσική: Μίμης Πλέσσας
Πρώτη εκτέλεση: Ρένα Κουμιώτη
Άλλες ερμηνείες: Γιάννης Κότσιρας

Τα μάτια μου στα μάτια σου
και τ΄άστρο πάνωθέ μου
αχ να μη τέλειωνε ποτέ
η ώρα ετούτη θεέ μου

Ο πυρετός σου μέσα μου
φωτιά που σπαρταράει
έγινε ο κόσμος μια σταλιά
και πια δε με χωράει

Πρώτη φορά που σ΄αγαπώ
πρώτη που σε μαθαίνω
πρώτη στα χέρια σου φορά
γεννιέμαι και πεθαίνω

ΑΠΟΝΕ ΤΥΡΑΝΝΕ

Στίχοι: Δημήτρης Γκούτης
Μουσική: Γρηγόρης Μπιθικώτσης
Πρώτη εκτέλεση: Ρένα Ντάλλια

Τσακισμένη απ’ την ορφάνια
κι απ’ τα βάσανα
νόμισα κοντά σε σένα
πως θ’ ανάσανα.

Μου κατέστρεψες τη ζήση.
Άπονε τύραννε, τι θα κερδίσεις;

Ποια κατάρα σ’ έχει στείλει
μπρος στο δρόμο μου,
για να παίξεις με τη λύπη
και τον πόνο μου;

Μου κατέστρεψες τη ζήση.
Άπονε τύραννε, τι θα κερδίσεις;

Όσα απ’ την οργή της μοίρας
μού απομείνανε,
ήρθες να μου τα γκρεμίσεις,
μαύρε τύραννε.

Μου κατέστρεψες τη ζήση.
Άπονε τύραννε, τι θα κερδίσεις;