Τετάρτη 29 Ιουνίου 2011

Να σου δώσω μιά να σπάσεις



Γυάλινος...κόσμος


Χαίρε ντελάλη των καιρών
Των εραστών σοκάκι αδιέξοδο
Χαίρε των δειλών καταφύγιο
Χαίρε γραφή υποχθόνια
Των αγριμιών κρησφύγετο χαίρε.

Χαίρε του κώνειου κέρασμα
και της ανωνυμίας ανώνυμε
χαίρε της νύχτας «νάρκη» και νάρκη
Της αγαθής της βούλησης μύθευμα

Χαίρε του Πανός πονηρό λάγνο μαύλισμα
Και Καιάδα των φίλων…Χαίρε…και έρρωσο



Κι όταν φτάσει η στιγμή
που το μυαλό σου θ απεργήσει
και η καρδιά θα κάνει αποχή
και τα χημικά των  «ματ»
είναι λόγια.. προς κάθε κατεύθυνση;
Κλέβεις απ την μπλογκόσφαιρα
Κι ύστερα τραβάς για το θαλάμι  σου ..
Ήσυχα..
Χωρίς μελάνι, στα ήδη θολωμένα νερά.