Τρίτη 1 Φεβρουαρίου 2011

ΑΝΤΙΟ

Θέλω τόσα να σου γράψω
πως ν' αρχίζω και τι να ξεγράψω;
πόσα δε σου έχω πει.

Γράφω λέξεις, σβήνω σκέψεις
ίσως και να μην τ' αντέξεις
κι ας το έχεις φαντασεί.

Τώρα που σου είπα πως θα φύγω
το φοβάσαι να 'σαι μόνος
σ' άδειους τοίχους να μιλάς.

Θα μου πείς "θα φτιάξουν όλα, μείνε"
κι όχι πως με αγαπάς.

Δωσ' μου φωνή
να σου το πω
δωσ' μου ψυχή
να μην γυρίσω να σε δω
μαζί σου αφήνω ό,τι αγαπώ
και κρύβομαι στο αντίο.
Δωσ' μου φωνή
δωσ' μου ψυχή
να μην γυρίσω να σε δω
μαζί σου αφήνω ό,τι αγαπώ
και κρύβομαι στο αντίο

Στον καθρέφτη όταν κοιτάζω
με μισό πορτρέτο μοιάζω, τώρα
λείπει τ' άλλο μου μισό.

Πως να φύγω απ' τη συνήθεια
όταν δε μπορώ να δω στ' αλήθεια
τον εαυτό μου μοναχό
δεν είσαι εδώ...

Δωσ' μου φωνή
να σου το πω
δωσ' μου ψυχή
να μη γυρίσω να σε δω
μαζί σου αφήνω ό,τι αγαπώ
και κρύβομαι στ' αντίο.

Βάζω το κλειδί στην πόρτα
κι ας ανάβω όλα τα φώτα
ειν' το σπίτι σκοτεινο.

Σκόρπιες λέξεις τώρα δεν μετράνε
σ' άδεια χρόνια απαντάνε
που γεμίσαμε κι οι δυο.

Φεύγω κι ας μου λες "θα φτιάξουν όλα"
φεύγω απ' όσα αγαπώ.

Δωσ' μου φωνή
να σου το πω
δωσ' μου ψυχή
να μη γυρίσω να σε δω
μαζί σου αφήνω ό,τι αγαπώ
και κρύβομαι στ' αντίο.
Δωσ' μου φωνή
δωσ' μου ψυχή
να μη γυρίσω να σε δω
μαζί σου αφήνω ό'τι αγαπώ
και κρύβομαι στ' αντίο.

Φεύγω τώρα απ' τη συνήθεια
φεύγω και για μένα ζω στ' αλήθεια
φεύγω απ' όσα αγαπώ...

Ελευθερία Αρβανιτάκη
Συνθέτης: Λήδα Ρουμάνη
Στιχουργός: Λήδα