Κυριακή 31 Ιουλίου 2011

Πόσο λυπάμαι.


Πολλές αγάπες γνώρισα, αγάπησα και χώρισα
μα όπου κι αν γυρνούσα, εσένα ζητούσα.
Στα όνειρα τα χίλια μου, σε γύρευαν τα χείλια μου
σε γύρευε η ψυχή μου και πόθοι κρυφοί μου.

Πόσο λυπάμαι τα χρόνια που πήγαν χαμένα
πριν να γνωρίσω εσένα, που πρόσμενα καιρό,
μα πως φοβάμαι πως ίσως μια μέρα, σε χάσω
γιατί να σε ξεχάσω ποτέ δεν θα μπορώ...

Γείρε κοντά μου, αγάπη γλυκιά μου,
θέλω ακόμα ξανά να σου πω...

Πόσο λυπάμαι τα χρόνια που πήγαν χαμένα
πριν να γνωρίσω εσένα, που πρόσμενα καιρό,
μα πως φοβάμαι πως ίσως μια μέρα σε χάσω
γιατί να σε ξεχάσω ποτέ δεν θα μπορώ...

Στίχοι: Βασίλης Σπυρόπουλος & Πάνος Παπαδούκας
Μουσική: Κώστας Γιαννίδης
Πρώτη εκτέλεση: Σοφία Βέμπο


Πέμπτη 28 Ιουλίου 2011

Εν λευκώ.




Λευκή μου τύχη και λευκή ζωή μου
Γιατί τα βράδια κρύβεστε στο γκρίζο;
Βλέπω στο άσπρο σας την προβολή μου
και το μετά απ' το μετά γνωρίζω
Αν είχα θάρρος για να πω το "έλα"
τώρα δε θα 'χα τη φωτιά στο αίμα
Αν είχε χρώμα θα 'ταν άσπρη η τρέλα
Αν είχε σώμα θα 'ταν πάλι ψέμα.

Κοίτα τα χέρια πως γυρνούν στον τοίχο
σαν να χορεύουνε με τη σιωπή μου
κι εγώ που χρόνια γύρευα το στίχο
που θα εξηγήσει τη βουβή ζωή μου
μεταμφιέζω τη σιωπή σε λέξη
και τη χαρίζω σ' όποιον μου εξηγήσει
να 'χει το μέλλον μου να επιλέξει
ποιο παρελθόν μου θα ξαναγυρίσει...

Τίποτα σημαντικό.
Ζω μονάχα εν λευκώ...

Λευκή μου τύχη και λευκή ζωή μου
καλά τα λεν οι έγχρωμοί μου φίλοι
το πρόβλημά μου η υπερβολή μου
κι ό,τι αργεί απάντηση να στείλει
Αν είχε το θάρρος να φανεί ο λόγος
τώρα δε θα 'τανε φωτιά στο αίμα
Αν είχε χρώμα θα 'ταν άσπρο ο φόβος
Αν είχε σώμα θα 'ταν σαν κι εμένα.

Αν σ' αγαπούν να μάθουν να το λένε
κι αν δε στο πουν να μάθεις να το κλέβεις
κι αν θες να δεις τ' αληθινά να καίνε
πρέπει στο ύψος της φωτιάς ν' ανέβεις.

Και σε λυπούνται που δεν το 'χεις νιώσει
κι εσύ λυπάσαι που το ξέρεις πρώτος
και που κανείς δεν είχε λάβει γνώση
πως η σιωπή σου ήταν χρόνια κρότος.

Δικαίωμά μου να ποντάρω λίγα
Δικαίωμά μου να πηγαίνω πάσο
κι εκεί που λένε πως ποτέ δεν πήγα
εγώ δεν πρόλαβα να το ξεχάσω
Κι όποιος ρωτήσει γιατί πάντα φεύγω
μ' αυτό τον τόνο του λευκού στο βλέμμα
του λέω μια φράση σαν να υπεκφεύγω
με μια ελπίδα να 'ναι σαν κι εμένα...

Τίποτα σημαντικό...
Ζω μονάχα εν λευκώ....
Τίποτα σημαντικό....
Ζω μονάχα εν λευκώ....
Τίποτα σημαντικό....
Ζω μονάχα εν λευκώ....




Στίχοι: Γεράσιμος Ευαγγελάτος
Μουσική: Θέμης Καραμουρατίδης
Πρώτη εκτέλεση: Νατάσα Μποφίλιου

Τρίτη 26 Ιουλίου 2011

Απονες Εξουσίες



Μια νύχτα που βουλιάζανε
τα σπίτια μες στο χιόνι
καρδούλα μου
στον κάτω δρόμο του χωριού
καρδούλα μου
σκοτώσαν τον Αντώνη
Αντώνη μου

Μάνα σε ξεκληρίσανε
άπονες εξουσίες
ψυχή δε σου αφήσανε
μόνο φωτογραφίες

Ο ένας γιος της μπάρκαρε
κρυφά από τη Μεθώνη
καρδούλα μου
τον άλλο τον συλλάβανε
καρδούλα μου
γιατί ήταν γιος του Αντώνη
Αντώνη μου

Μάνα σε ξεκληρίσανε
άπονες εξουσίες
ψυχή δε σου αφήσανε
μόνο φωτογραφίες

 

Δευτέρα 25 Ιουλίου 2011

Θα 'θελα να'χα





Θα ΄θελα να ΄χα
Μια αγάπη μόνο
Να ΄βλεπα ήλιο και ξαστεριά

Να ΄χα μονάχα
Μόνο έναν πόνο
Και μια ημέρα όλο πουλιά

Θα ΄θελα να ΄χα
Μια αγάπη μόνο
Να ΄βλεπα ήλιο και ξαστεριά

Να ΄χα μονάχα
Μόνο έναν πόνο
Και μια ημέρα όλο πουλιά

Θα ΄θελα να ΄χα
Δύο αστέρια
Να μη τα βλέπω πια μακριά

Να ΄χα δικά μου
Δυο άσπρα χέρια
Και έναν ήλιο στην παγωνιά

Θα ΄θελα να ΄χα
Μια αγάπη μόνο
Να ΄βλεπα ήλιο και ξαστεριά

Να ΄χα μονάχα
Μόνο έναν πόνο
Και μια ημέρα όλο πουλιά

Θα ΄θελα να ΄χα
Μια αγάπη μόνο
 
 
 
 

Πέμπτη 21 Ιουλίου 2011

ΛΗΘΗ



Παγιδευμένος στο όνειρό μου
μέρες ανάστροφα πάλι μετρώ
Σημάδι βάζω τον εαυτό μου
μα στη συνέχεια πάντα αστοχώ

Είναι η αλήθεια που όλο μου μοιάζει
ίσια κατάματα πώς με κοιτά
δεν την αντέχω να με τρομάζει
πάντα εμένανε να βγάζει μπροστά

Θέλω να βγω να γελάσω να πιω
απ' της λήθης τη χαρά
Μα δεν μπορώ την ψυχή μου να βρω
μέσα στα ρηχά νερά
Κι αν όλο αυτό θα μ' αφήσει λειψό
δεν πειράζει που είν' αργά
εγώ θέλω να βγω να γελάσω να πιω
απ' της λήθης τη χαρά

Φύγαν οι φίλοι ήρθαν τα λόγια
οι άδειες σκέψεις μου πλοία βαριά
μόνος να κρύβομαι μες στα υπόγεια
μήπως και φτάσω σε μιαν άλλη στεριά

Κι αν είναι η σύμβαση που όλα τ' αρπάζει
σαν μια συνήθεια όπως παλιά
κι αυτή η ανάγκη μου που όλα τ' αλλάζει
και πάντα εμένανε να βγάζει μπροστά

Θέλω να βγω να γελάσω να πιω
απ' της λήθης τη χαρά
Μα δεν μπορώ την ψυχή μου να βρω
μέσα στα ρηχά νερά
Κι αν όλο αυτό θα μ' αφήσει λειψό
δεν πειράζει που είν' αργά
εγώ θέλω να βγω να γελάσω να πιω
απ' της λήθης τη χαρά 


Στίχοι: Ζερβουδάκης Δημήτρης
Μουσική: Ζερβουδάκης Δημήτρης
Πρώτη εκτέλεση: Δημήτρης Ζερβουδάκης & Σοφία Γεωργαντζή ( Ντουέτο )
 Άλλες ερμηνείες:
Θοδωρής Κοτονιάς


Σάββατο 16 Ιουλίου 2011

ΟΝΕΙΡΑ



Λίνας Νικολακοπούλου, Θάνου Μικρούτσικου
 
 
Δεν θέλω να παρατηρώ ..κουράστηκα.
Γιατί όσα σκέπτομαι δεν τα χωρά η καρδιά μου
Γιατί όσα λες, λαθραία και παράνομα
χωρίς να ξέρεις γίνονται δικά μου

"η πιο τραγική φιγούρα
ο αιχμάλωτος εαυτός
μετά από προδοσία"

ΠΑΝΣΕΛΗΝΟΣ


Κοίτα τι γρήγορα  ανεβαίνει το φεγγάρι..
μέτρα τον χρόνο
Η κορυφογραμμή του Υμηττού
ανήμπορη να το κρατήσει κοντά της.
Μεγαλώνει μεταξύ τους η απόσταση
δείχνοντας πόσο γρήγορα περνά η ζωή
που δεν μετράς.



Πέμπτη 14 Ιουλίου 2011

ΠΟΣΟ Σ' ΑΓΑΠΩ



Πόσο σ' αγαπώ στην άπλα του καλοκαιριού
πόσο σ' αγαπώ στις γειτονιές του φεγγαριού
πόσο σ' αγαπώ τις νύχτες που φεγγοβολάς
μέσα στο αίμα μου κυλάς και με φιλάς.

Πόσο σ' αγαπώ γι' αυτό το γέλιο ποταμό
πόσο σ' αγαπώ για τη σιωπή και τον καημό
πόσο σ' αγαπώ τις νύχτες που φεγγοβολάς
μέσα στο αίμα μου κυλάς και με φιλάς.

Πόσο σ' αγαπώ γι' αυτά τα μάτια τα ζεστά
πόσο σ' αγαπώ στα οδοφράγματα μπροστά
πόσο σ' αγαπώ τις νύχτες που φεγγοβολάς
μέσα στο αίμα μου κυλάς  μου κυλάς και με φιλάς. 

Πόσο σ’ αγαπώ στην άπλα του καλοκαιριού
Πόσο αγαπώ στις γειτονιές του φεγγαριού
πόσο σ' αγαπώ τις νύχτες που φεγγοβολάς
μέσα στο αίμα μου κυλάς και με φιλάς

Στίχοι Παπαδόπουλος Μουσική Γ.Χατζηνάσιος
Τραγούδι Γ. Κούτρας

Τετάρτη 6 Ιουλίου 2011

ΣΤΟ' ΠΑ ΚΑΙ ΣΤΟ ΞΑΝΑΛΕΩ

(μη μου στέλνεις γράμματα 
γιατί γράμματα δεν ξέρω και....)



Μην τρεμοσβήνεις άστρο μου
σημάδι μη μου στέλνεις

και σύ λευκό μου γιασεμί
με τη μοσχοβολιά σου

κι εσύ αηδόνι μου μικρό
με τη γλυκολαλιά σου

Δεν βλέπω τα σινιάλα σας,
φωνές δεν ξεχωρίζω.

Για μένα ο κόσμος πέλαγος
κι όπου κι αν αρμενίζω,

τα ίδια μάτια συναντώ
και μια! φωνή ακούω

Κι όλη η πλάση είναι αυτός
κι όλος ο κόσμος ! ένας!

τα γέλια , όλα τραγούδι του,
τα λόγια του αέρας

Και τ όνειρό μου θάνατος
στο τέλειωμα της μέρας..


ΧΑΘΗΚΕ ΤΟ ΦΕΓΓΑΡΙ


Του ήλιου σβήστηκε το φως
εχάθη το φεγγάρι
και πάει το παλικάρι
καημός και πόθος μου κρυφός


Πέτρα την πέτρα περπατώ
το αίμα του ανασαίνω
και πια δεν περιμένω
που σκότωσαν 'τόν π' αγαπώ


Καημός και πόθος μου κρυφός
η νύκτα τον τυλίγει
και την φωνή μου κλείνει
ο πόνος μου 'γινε αδελφός


Πέτρα την πέτρα ...



Τρίτη 5 Ιουλίου 2011

Βήμα - βήμα




Όλα απόψε μιλούν και σε παρακαλούν
να γυρίσεις φωνάζουν
κι ό,τι ζήσαμε χτες σαν παλιές μουσικές
νιώθω να μ' αγκαλιάζουν.

Όλα απόψε μιλούν για παλιές μας στιγμές
που δε λένε να σβήσουν
κι εγώ πάλι ζητώ μυστικά και φιλιά
που τα πήρες μαζί σου.

Βήμα-βήμα νιώθω πως θα γυρίσεις
σαν το κύμα να με νανουρίσεις
μα τα βράδια όλα στο ίδιο χρώμα
γκρίζα πάντα και δεν ήρθες ακόμα.

Τι ωραίες στιγμές να σε νιώθω παντού
γύρω να σ' ανασαίνω
πάλι να μου γελάς, για ζωή να μιλάς
και εγώ να σωπαίνω.

Τι ωραίες στιγμές να σε βλέπω ξανά
στ' άδειο σπίτι να μπαίνεις
κι όταν θα με φιλάς λίγα να μου ζητάς
και πολλά να μου παίρνεις.
 
Μουσική/Στίχοι: Νικολόπουλος Χρήστος/ Μπαλαμπανίδης Χριστόφορος.
 

Κυριακή 3 Ιουλίου 2011

ΔΙΚΑΙΩΜΑ



Και δικαίωμα
δεν έχω πια να σ' αγαπώ
το στερέωμα της λογικής μου
θαν' αυτό.

Να σ' αγκαλιάζω μια φορά
ούτε με φτάνει κι ούτε μ' αφορά
κάποτε θέλαμε κι οι δυο
Μα τώρα πια
σε θέλω για τον εαυτό μου.

Και δικαίωμα δεν έχω πια να σ' αγαπώ.

Και δικαίωμα
δεν έχεις πια να με κρατάς
στο μεσαίωνα της λογικής σου
να με πας

 

Στίχοι: Λίνα Νικολακοπούλου
Μουσική: Δήμητρα Γαλάνη
Πρώτη εκτέλεση: Άλκηστις Πρωτοψάλτη
Άλλες ερμηνείες: Δήμητρα Γαλάνη