Κυριακή 18 Ιουλίου 2010

ΜΠΟΥΚΑΛΙ ΣΤΗ ΘΑΛΑΣΣΑ

(Βιαστικό χωρίς δεύτερη ματιά ...)

Κανείς δεν υποψιάζεται τι έχει μέσα
Πέρασε ο καιρός που ξέραμε ότι τα σύκα είναι σύκα και η σκάφη….σκάφη..
Ένα μπουκάλι στη θάλασσα .. στα κύματα ..κάνει βουτιές .. φιγούρες, καραγκιοζλίκια.. έτσι είχε μάθει στη ζωή του.. να μη δείχνει το φόβο του.. να μην καταλάβουν..

Κι εμείς απ τη στεριά γελάμε.. χειροκροτούμε .. και το δείχνουμε με το δάχτυλο στους διπλανούς μας.. ένα μπουκάλι …ένα μπουκάλι που χορεύει!!
Κάτι μας έλεγε το καταλαβαίναμε απ τις γκριμάτσες του (ποιος κλόουν δεν κάνει γκριμάτσες!) ή θάλασσα όμως δεν μας άφηνε να ακούσουμε τα λόγια του..
Κι εμείς ήρθαμε για τη θάλασσα.. να πάρουμε ανάσα.. να δροσιστούμε, να πούμε τα έτσι μας και τα αλλιώς μας με τις παρέες μας.. αρκετά με το μπουκάλι..
Γεια σου ! μπουκάλι!
Πες γεια στο μπουκάλιιι! Κούνα του το χεράκι!!
Γεια θου! Μπουκάϊ….!

Αργά τη νύχτα είπαν πως έπιασε αέρας ..
Είπαν ακόμα πως άκουσαν μια φωνή να φωνάζει βοήθεια..
Είπαν πως θα τελειώσει το παραμύθι της γοργόνας γιατί για πρώτη φορά φοβήθηκε
και ξέχασε τον Αλέξανδρο, βρέθηκε σ’ άγνωστα νερά καινούργια, ακόμα και την ουρά ξέχασε να χτυπά .. και τώρα τα καράβια την κύκλωσαν και τα μηνύματα μεταξύ των πάνε κι έρχονται… απειλητικά.. αισχρά..
Είπαν…πολλά είπαν.. ιστορίες που ακούμε κάθε καλοκαίρι τα βράδια απ τους ντόπιους που παριστάνουν τους κάμποσους σε μας τους σοφούς..

Το άλλο πρωί σαν ξημέρωσε όλα ήταν κάλμα..
Το μωρό μας στη παραλία μάζευε γράμματα-κοχύλια..
Ένα κοχύλι… δύο κοχύλια ….τρία … το θήτα , το έψιλον, το γιώτα…
το βήτα, το ήτα, όμικρον….

Ήταν μια όμορφη μέρα στην ακροθαλασσιά