Τετάρτη 29 Ιουνίου 2011

Να σου δώσω μιά να σπάσεις



Γυάλινος...κόσμος


Χαίρε ντελάλη των καιρών
Των εραστών σοκάκι αδιέξοδο
Χαίρε των δειλών καταφύγιο
Χαίρε γραφή υποχθόνια
Των αγριμιών κρησφύγετο χαίρε.

Χαίρε του κώνειου κέρασμα
και της ανωνυμίας ανώνυμε
χαίρε της νύχτας «νάρκη» και νάρκη
Της αγαθής της βούλησης μύθευμα

Χαίρε του Πανός πονηρό λάγνο μαύλισμα
Και Καιάδα των φίλων…Χαίρε…και έρρωσο



Κι όταν φτάσει η στιγμή
που το μυαλό σου θ απεργήσει
και η καρδιά θα κάνει αποχή
και τα χημικά των  «ματ»
είναι λόγια.. προς κάθε κατεύθυνση;
Κλέβεις απ την μπλογκόσφαιρα
Κι ύστερα τραβάς για το θαλάμι  σου ..
Ήσυχα..
Χωρίς μελάνι, στα ήδη θολωμένα νερά.



Κυριακή 26 Ιουνίου 2011

ΘΕΛΩ ΤΗ ΜΕΡΑ ΠΟΥ ΘΑ ΦΥΓΕΙΣ


Και τι μπορώ να πω για σένα
που να 'ναι εσύ
λέξεις με δέρμα και μαλλιά
γραμματικές για την αφή
χέρια πλεγμένα

Θέλω τη μέρα που θα φύγεις
απ' το πρωί να μου γελάς
κι όταν την πόρτα θα ανοίγεις
να είναι σαν να μ' αγαπάς

Και πώς μπορώ να σε θυμάμαι
και να 'σαι εσύ
τα γέλια σου σαν τα νερά
μια ήσυχη λέξη στ' αυτί
και να νικάμε



Πέμπτη 23 Ιουνίου 2011

ΚΙ ΗΡΘΕ ΤΟ ΠΡΩΪ



Μου 'πες πως η νύχτα είναι βουβή
κι όταν ξημερώσει όλα θ' αλλάξουν
κι οι καρδιές τη μέρα θα φωνάξουν
Μου 'πες πως η νύχτα είναι βουβή

Κι ήρθε το πρωί
κι ούτε που κατάλαβα πως έφυγε ο βράδυ
κι ήρθε το πρωί
κι έμεινα στο ίδιο μέσα το βαθύ σκοτάδι

Ίσως η ζωή,
ίσως να μου χρώσταγε ακόμα ένα μαρτύριο
Κι έτσι το πρωί,
την αδιαφορία σου την ήπια δηλητήριο

Μου 'πες πως η νύχτα είναι βουβή
και να περιμένω ώσπου να ξημερώσει
γιατί το πρωί ελπίδες θα μου δώσει
Μου 'πες πως η νύχτα είναι βουβή.

Στίχοι & μουσική: Νινή Ζαχά.
 
Πρώτη εκτέλεση: Αλέκα Κανελλίδου, δίσκος «ΓΙΑ ΛΙΓΟΥΣ», 1979




ΕΜΕΝΑ ΜΕ ΣΥΜΦΕΡΕΙ (2)







Εμένα με συμφέρει να βγαίνει το φεγγάρι
και το προφίλ του ανθρώπου να υποφέρει
στα πούπουλα της χήνας που πήρε μαξιλάρι.
Μα πάλι, πού να κοιμηθεί
που δεν μπορεί, δε ξέρει.

Εμένα με συμφέρει δωμάτια που κοιτάνε
τον Αύγουστο στου ακάλυπτου τα μέρη.
Να γδύνονται οι γυναίκες κι ας μη τους αγαπάνε
τους άντρες που 'χουν απλωθεί στου κρεβατιού το χέρι.

Εμένα με συμφέρει να παίρνει η φύση εκδίκηση
για της ψυχής τη μαύρη, την άσκοπη διοίκηση.
Να ζούμε για να ζούμε δεν βλέπω την ουσία.
Γιατί δεν είναι ευ ζην αυτό,
αυτό είναι ευθανασία!

Τηλεφωνείς και σου 'ρχεται το γεύμα.
Στο πλάνο η Χιροσίμα με τ' άσπρο μανιτάρι.
Και γλώσσα φρέσκια, ελληνική,
χωρίς ούτε ένα πνεύμα.

Εμένα με συμφέρει τριήμερα που πάμε
με πράγματα και βάρκες φορτωμένοι,
που μια κομμένη ρίζα ανήμποροι κρατάμε.
Παιδιά, χορέψτε την Ιτιά με την καρδιά καμένη!




Εμένα με συμφέρει να παίρνει η φύση εκδίκηση
για της ψυχής τη μαύρη, την άσκοπη διοίκηση.
Να ζούμε για να ζούμε δεν βλέπω την ουσία.
Γιατί δεν είναι ευ ζην αυτό,
αυτό είναι ευθανασία!

Εμένα με συμφέρει που νιώθουμε όλοι κάτι
τις Κυριακές μετά το μεσημέρι
που μένεις στο τραπέζι και παίζεις με τ' αλάτι,
μα κάποια γεύση έχει χαθεί.
Κι ο άνθρωπος το ξέρει...


Στίχοι: Λίνα Νικολακοπούλου
Μουσική: Σταμάτης Κραουνάκης
Πρώτη εκτέλεση: Δήμητρα Γαλάνη

Τρίτη 21 Ιουνίου 2011

ΤΕΛΟΣ ή ΑΡΧΗ ;



Αιώνιος ταξιδευτής  που ο χάρτης τ’ ουρανού στη γη μ’ οδήγησε.
Το θάνατό του βίωνε ο ένας μου εαυτός,
 κι ο άλλος , σκεπτικός και δύσθυμος,  τη γέννησή του.
Ήμουν εγώ και οι δύο,
στου κύκλου το αντάμωμα  που αρχή και τέλος είναι ένα.



Ο Λόγος έγινε απόηχος
Και πριν καλά να σβήσει.. ξέχασα τον προορισμό και χάθηκε η μνήμη.
Ποιός ξέρει αν ακολούθησα τον δρόμο του κακού
ή του καλού αν διάβηκα.. δύσβατος ήταν.. ξένος..








Και σαν με δίδαξαν τυφλή να γίνω στα ορατά και στα αόρατα.
απόμεινα μονάχη.. χίλιες φωνές να αλυχτούν  τριγύρω μου
άγνωστη σε αγνώστους ..με λιγοστά σημάδια γι’ οδηγό,
απομεινάρια της παλιάς μου μνήμης..



Κι έτσι ταξίδεψα στον κόσμο σας

Πίσω και μπρός.. Πάνω και κάτω
σαν ζάρι,




 στου σκανταλιάρικου
παιδιού τα χέρια που
έπαιζε σκασμένο
απ τα γέλια..
εκεί …στο
πουθενά
στο
0
?
 
 

Δευτέρα 20 Ιουνίου 2011

ΤΟ ΠΑΡΑΠΟΝΟ



Εδώ στου δρόμου τα μισά
έφτασε η ώρα να το πω
άλλα είναι εκείνα που αγαπώ
γι' αλλού γι' αλλού ξεκίνησα.

Στ' αληθινά στα ψεύτικα
το λέω και τ' ομολογώ.
Σαν να 'μουν άλλος κι όχι εγώ
μες στη ζωή πορεύτηκα.

Όσο κι αν κανείς προσέχει
όσο κι αν το κυνηγά,
πάντα πάντα θα 'ναι αργά
δεύτερη ζωή δεν έχει.



Κυριακή 19 Ιουνίου 2011

ΑΠΟΨΕ ΑΝΤΑΜΩΣΑ ΤΟ ΧΑΡΟ



Απόψε αντάμωσα το χάρο
σε μια γωνιά στη Κοκκινιά
έρχομαι μου είπε να σε πάρω
ταξίδι για τη λησμονιά

Κάν' το στερνό σου το τσιγάρο
κι άιντε ν' ανοίξουμε πανιά

Με πήγε στο στενό κελί του
που το φωτούσε ένα κερί
Αργά που κύλησε η νύκτα
γρήγορα που 'φυγ' η ζωή

Και 'γω παντρεύτηκα τη νύκτα
δεκαοκτώ χρονώ παιδί
 

ΧΑΡΤΙΝΕΣ ΚΑΡΔΙΕΣ



Αν βρήκες κι εσύ καρδιά από χαρτί, μην κλαις,
οι σκάρτες καρδιές αφήνουν πληγές βαθιές.
Για μέτρα σωστά γιατί έχεις μπροστά γκρεμό,
αυτά που περνάς τα πέρασα πριν κι εγώ.



Οι χάρτινες καρδιές είναι πολλές,
ανάβεις ένα σπίρτο και τις καις
ανάβεις ένα σπίρτο και τις καις
και δεν γυρνάς ξανά σ' αυτές

.

Σε νιώθω, πονάς, μα πια μη μιλάς γι' αυτό,
αυτά που περνάς τα πέρασα πριν κι εγώ.

Στίχοι: Θάνος Σοφός
Μουσική: Γιάννης Σπανός
Πρώτη εκτέλεση: Γιάννης Πουλόπουλος



Σάββατο 18 Ιουνίου 2011

Ας ανταμώνουμε



Ας ανταμώνουμε έστω από μακριά
Ιδια μέρα και την ίδια ώρα οι δύο
Και ας διαβάζουμε το ίδιο το βιβλίο
Με την ψευδαίσθηση πως είμαστε αγκαλιά
Εγώ εδώ κι εσύ χιλιόμετρα πιο κει
Το περσινό ας θυμηθούμε καλοκαίρι
Κι ας ακούσουμε την ίδια μουσική
Που ακούγαμε άλλοτε πιασμένοι χέρι χέρι

Μα όταν πέσει το σκοτάδι τι θα κάνω
Εδώ τα ψέματα δεν φτάνουν να σωθούμε
Και δως μου αμέσως δηλητήριο να πεθάνω
Ή έλα αμέσως, έλα για ν αγαπηθούμε

Ας ανταμώνουμε έστω από μακριά
Στην ίδια μέρα και την ώρα πάλι
Και ας πλαγιάζουμε σε χώρια προσκεφάλι
Με την ψευδαίσθηση πως είμαστε αγκαλιά
Κοίτα βρέχει έξω και θα λέω η βροχή
Είναι σημάδι ότι κλαις και με θυμάσαι
Τα γράμματά σου θα διαβάζω μοναχή
Και τα τραγούδια μου ν ακούς όπου και νασαι

Δισκογραφία "Μ' ΑΓΑΠΟΥΣΕΣ ΘΥΜΑΜΑΙ" (1978)
Μουσική - Παπαδημητρίου Αλέξης
Στίχοι - Τσώτου Σώτια

 

Δευτέρα 13 Ιουνίου 2011

ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ



Μεσοπέλαγα αρμενίζω κι έχω πλώρα τον καημό
κι έχω την αγάπη πρίμα κι άλμπουρο τον χωρισμό

Θάλασσα, μη με διώχνεις μακριά
Χωρισμέ, μου ματώνεις την καρδιά


Μαύρη μοίρα το 'χει γράψει, να μακραίνω, να χαθώ
και να ζω μακριά απ' το νησί μου κι από κείνη π' αγαπώ

Θάλασσα, μη με διώχνεις μακριά
Χωρισμέ, μου 'χεις κάψει την καρδιά

Στίχοι - μουσική 
Κώστας Μουντάκης





Είπαν πως είναι δειλία  να το βάζεις στα πόδια
Είπαν πως μέχρι τέλους να αγωνίζεσαι
Και όταν γύρισες την πλάτη, ρίψασπη σε φώναξαν..
Δεν ήξεραν πως δεν υπάρχει εχθρός..
Έβλεπαν μόνο τα βέλη του πάνω σου

ΤΟ ΠΟΥΣΙ

Φύγε! εσέ σου πρέπει στέρεα γη



Έπεσε το πούσι αποβραδίς
- το καραβοφάναρο χαμένο-
κι έφτασες χωρίς να σε προσμένω
μεσ' στην τιμονιέρα να με δεις.

Κάτασπρα φοράς κι έχεις βραχεί,
πλέκω σαλαμάστρα τα μαλλιά σου.
Κάτου στα νερά του Port Pegassu
βρέχει πάντα τέτοιαν εποχή.

Μας παραμονεύει ο θερμαστής
με τα δυό του πόδια στις καδένες.
Μην κοιτάς ποτέ σου τις αντένες
με την τρικυμία, θα ζαλιστείς.

Βλαστημά ο λοστρόμος τον καιρό
κι΄ ειν΄ αλάργα τόσο η Τοκοπίλλα.
Από να φοβάμαι και να καρτερώ
κάλλιο περισκόπιο και τορπίλα.

Φύγε! Εσέ σου πρέπει στέρεα γη.
Ήρθες να με δεις κι όμως δε μ΄ είδες,
έχω απ΄ τα μεσάνυχτα πνιγεί
χίλια μίλια περ΄ απ΄ τις Εβρίδες.

Σάββατο 11 Ιουνίου 2011

ΓΙΑΤΙ ΕΣΥ ΔΕΝ ΕΙΣΑΙ ΑΝΘΡΩΠΟΣ..


Να’ ταν τα μάτια σου παράθυρα
για να μπορέσει να τα πλύνει μια βροχή..

και η καρδιά σου να’ ταν θάλασσα
σαν  κύμα, να χτυπάει στην ακτή..

Αν  είχες αίμα μες τις φλέβες σου
 όλη νύχτα να αιμορραγείς..

ίσως τα ψεύτικα να πέταγες φτερά σου
που αητό προσμένεις να σε κάνουν να φανείς.

Κούρνιασες στη σκιά, ζεις με το ψέμα σου
νανούρισμα το κάνεις κάθε βράδυ
τον ήλιο τον κοιτάς μέσα από όνειρα
θέλει ψυχή  να βγεις απ το σκοτάδι




Ποτέ μου δεν κατάλαβα τι κρύβεις στην ψυχή σου
ποιόν πόνο έχεις συντροφιά και δεν με θες μαζί σου

Ακούς φωνές που σου μιλούν
και ψέματα σου λένε
αχ κοίτα λίγο πλάι σου
δυο μάτια αλήθεια λένε

κλεμμένη νύχτα ειν'η χαρά κλεμμένα τα φιλιά σου
κλέψε την δόλια μου καρδιά να ρθω και εγώ κοντά σου

Τα μάτια μου δακρύσανε γι'αυτό σ'αφήνω μονο
ποτέ μου εγώ δεν γνώρισα αγάπη δίχως πόνο........

Κλεμμένη νύχτα ειν'η χαρά , κλεμμένα τα φιλιά σου
κλεψε την δόλια μου καρδιά να 'ρθω και εγώ κοντά

Παρασκευή 10 Ιουνίου 2011

ΑΝ ΘΥΜΗΘΕΙΣ Τ ΟΝΕΙΡΟ ΜΟΥ



Στην αγκαλιά μου κι απόψε σαν άστρο κοιμήσου
δεν απομένει στον κόσμο ελπίδα καμιά
τώρα που η νύχτα κεντά με φιλιά το κορμί σου
μέτρα τον πόνο κι άσε με μόνο στην ερημιά

Αν θυμηθείς τ' όνειρό μου
σε περιμένω να 'ρθεις
μ' ένα τραγούδι του δρόμου να ρθεις όνειρό μου
το καλοκαίρι που λάμπει τ' αστέρι με φως να ντυθείς

Στίχοι: Νίκος Γκάτσος
Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης
Πρώτη εκτέλεση: Γιοβάνα

Κυριακή 5 Ιουνίου 2011

ΕΚΑΨΑ ΟΛΑ ΤΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ ΣΟΥ



Έριξα όλα τα γράμματά σου ένα προς ένα μες τη φωτιά
αφού επροδοσες μια τέτοια αγάπη
θα ταν ντροπή να τα κρατήσω άλλο πια

Ήταν γραμμένα μ υποκρισία
η κάθε λέξη ήταν ψευτιά
καρδιές διπρόσωπες σαν τη δική σου
μια τιμωρία θα της άξιζε βαριά

Έκαψα όλα τα γράμματά σου
τι να τα κάνω να τα κρατώ
θα μου θυμίζουν τα περασμένα
και κάθε μέρα θα πληγώνουμε γι αυτό.

ΣΥΝΘΕΣΗ: Γ. ΖΑΜΠΕΤΑ - Χ. ΒΑΣΙΛΕΙΑΔΗ
ΕΤΟΣ: 1956
ΦΩΝΗ: ΣΑΒΒΑΣ ΣΦΑΝΤΟΣ

Σάββατο 4 Ιουνίου 2011

Ο ΔΡΟΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΔΡΟΜΟΣ


 Δεν είναι εύκολο ν' αλλάξεις όταν χαλάσεις εντελώς
δεν έχεις μάτια να κοιτάξεις ποιος είναι ο δρόμος ο καλός

Για μένα ο δρόμος είναι δρόμος στον εαυτό σου έτσι λες
τι πα να πει βρωμιά και τρόμος κατήφορος και προσβολές
Για σένα ο δρόμος είναι δρόμος τι πα να πει είναι στραβός
ποιο θα 'ναι το φινάλε όμως δε το μαντεύεις ακριβώς

Δεν είναι εύκολο ν' αλλάξεις έχει κι η λάσπη ηδονή
και με τη λάσπη θες να φτιάξεις αγάπη σαν αληθινή

Για μένα ο δρόμος είναι δρόμος στον εαυτό σου έτσι λες
τι πα να πει βρωμιά και τρόμος κατήφορος και προσβολές
Για σένα ο δρόμος είναι δρόμος τι πα να πει είναι στραβός
ποιο θα 'ναι το φινάλε όμως δε το μαντεύεις ακριβώς

Μουσική: Άκης Πάνου

Στίχοι: Άκης Πάνου

Πέμπτη 2 Ιουνίου 2011

ΦΥΓΕ..



Αν περιμένεις όλη νύχτα στο παράθυρο τον ήλιο να φανεί
Φύγε …θα καείς..
Αν τα λόγια του ψάχνεις ν ακούσεις πριν πεις στον εαυτό σου καλημέρα
Φύγε.. είσαι χαμένος
όταν θα καταλάβεις πως ο ήλιος δεν βγαίνει για σένα
θα είναι αργά .. 

Και δεν θα σου έχει μείνει τίποτα άλλο από το να κοιτάς

να σου κλείνουν κοροϊδευτικά το μάτι .



Κι αν δεν θές να σε βλέπουν να κλαίς για τα μεγάλα
Ψάξε να βρεις ανόητα για να τους ξεγελάσεις..

ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΑΚΟΥΣΑ




Τα μάτια μου σβησμένη πυρκαγιά
Το δάκρυ μου φαρμάκι ως τη ρίζα.
Κι εσύ να μου γελάς απ την κορνίζα
σαν να μου γνέφεις γεια.
Κι εσύ να μου γελάς απ την κορνίζα
σαν να μου γνέφεις γεια.


Τραγούδι που δεν άκουσα ποτέ μου,
να βρω χριστέ μου.
Αγόρι που δεν γύρισες να σου το τραγουδήσω,
να κλάψω να μεθύσω κι απ τον καημό να σβήσω.
Αγόρι που δεν γύρισες να σου το τραγουδήσω,
να κλάψω να μεθύσω κι απ τον καημό να σβήσω.

Μακρόσυρτος χορός ο στεναγμός,
κισσός που γυροφέρνει τη μαρκίζα
Κι εσύ να μου γελάς απ την κορνίζα,
αβάσταχτος καημός.
Κι εσύ να μου γελάς απ την κορνίζα,
αβάσταχτος καημός.

Τραγούδι που δεν άκουσα ποτέ μου,
να βρω χριστέ μου.
Αγόρι που δεν γύρισες να σου το τραγουδήσω,
να κλάψω να μεθύσω κι απ τον καημό να σβήσω.
Αγόρι που δεν γύρισες να σου το τραγουδήσω,
να κλάψω να μεθύσω κι απ τον καημό να σβήσω.
Τίτλος άλμπουμ: Ελένη Βιτάλη 36 μεγάλες επιτυχίες
Στίχοι: Γιώργου Καλαμαριώτη
Μουσική: Μίμη Πλέσσα