Κυριακή 8 Μαΐου 2011

ΑΠΟΨΕ

Απόψε σε θέλω, σε θέλω ξανά
μα εσύ πουθενά εδώ γύρω,
απόψε σε θέλω, σε θέλω πολύ,
να γίνεις χαλί και να γείρω

Πικρό είναι το στόμα, τσιγάρα σωρό
και δεν το μπορώ να ησυχάσω,
νεκρό είναι το σώμα κι εσύ πουθενά
να κάνω έτσι να, να σε πιάσω

Σε πρόσμενα πάλι, μα τι ωφελεί;
Πετάς σαν πουλί μακριά μου,
σε ήθελα πάλι μα αντί για φιλί
κομμένο γυαλί στην καρδιά μου

Μουσική: Μίμης Πλέσσας
Στίχοι: Λευτέρης Παπαδόπουλος
1969 (Δίσκος Όταν σημάνει εσπερινός)


ΕΜΕΝΑ ΜΕ ΣΥΜΦΕΡΕΙ


Εμένα με συμφέρει να βγαίνει το φεγγάρι
και το προφίλ του ανθρώπου να υποφέρει
στα πούπουλα της χήνας που πήρε μαξιλάρι.
Μα πάλι, πού να κοιμηθεί
που δεν μπορεί, δε ξέρει.

Εμένα με συμφέρει δωμάτια που κοιτάνε
τον Αύγουστο στου ακάλυπτου τα μέρη.
Να γδύνονται οι γυναίκες κι ας μη τους αγαπάνε
τους άντρες που 'χουν απλωθεί στου κρεβατιού το χέρι.

Εμένα με συμφέρει να παίρνει η φύση εκδίκηση
για της ψυχής τη μαύρη, την άσκοπη διοίκηση.
Να ζούμε για να ζούμε δεν βλέπω την ουσία.
Γιατί δεν είναι ευ ζην αυτό,
αυτό είναι ευθανασία!

Τηλεφωνείς και σου 'ρχεται το γεύμα.
Στο πλάνο η Χιροσίμα με τ' άσπρο μανιτάρι.
Και γλώσσα φρέσκια, ελληνική,
χωρίς ούτε ένα πνεύμα.

Εμένα με συμφέρει τριήμερα που πάμε
με πράγματα και βάρκες φορτωμένοι,
που μια κομμένη ρίζα ανήμποροι κρατάμε.
Παιδιά, χορέψτε την Ιτιά με την καρδιά καμένη!

Εμένα με συμφέρει να παίρνει η φύση εκδίκηση
για της ψυχής τη μαύρη, την άσκοπη διοίκηση.
Να ζούμε για να ζούμε δεν βλέπω την ουσία.
Γιατί δεν είναι ευ ζην αυτό,
αυτό είναι ευθανασία!

Εμένα με συμφέρει που νιώθουμε όλοι κάτι
τις Κυριακές μετά το μεσημέρι
που μένεις στο τραπέζι και παίζεις με τ' αλάτι,
μα κάποια γεύση έχει χαθεί.
Κι ο άνθρωπος το ξέρει...


Στίχοι: Λίνα Νικολακοπούλου
Μουσική: Σταμάτης Κραουνάκης
Πρώτη εκτέλεση: Δήμητρα Γαλάνη