Πέμπτη 14 Οκτωβρίου 2010

ΟΛΑ ΣΕ ΘΥΜΙΖΟΥΝ



Όλα σε θυμίζουν,
απλά κι αγαπημένα,
πράγματα δικά σου, καθημερινά
σαν να περιμένουν κι αυτά μαζί μ εμένα
νά ρθεις κι ας χαράξει για στερνή φορά.

Όλη μου η αγάπη την κάμαρα γεμίζει
σαν ένα τραγούδι που λέγαμε κι οι δυο,
πρόσωπα και λόγια και τ όνειρο που τρίζει,
σαν θα ξημερώσει τι θα ν αληθινό.

Όλα σε θυμίζουν,
απλά κι αγαπημένα,
πράγματα δικά σου, καθημερινά.

Όλα σε θυμίζουν,
κι οι πιο καλοί μας φίλοι.
Άλλος στην ταβέρνα, άλλος σινεμά.
Μόνη μου διαβάζω το γράμμα που χες στείλει
πριν να φιληθούμε πρώτη μας φορά.

Όλη μου η αγάπη την κάμαρα γεμίζει
σαν ένα τραγούδι που λέγαμε κι οι δυο,
πρόσωπα και λόγια και τ όνειρο που τρίζει,
σαν θα ξημερώσει τι θα ν αληθινό.

Όλα σε θυμίζουν,
απλά κι αγαπημένα,
πράγματα δικά σου, καθημερινά.-

ΘΑ ΒΑΛΩ ΡΟΥΧΟ ΔΑΝΕΙΚΟ

Μ’ ένα γραμμόφωνο παλιό
απ’ το Μοναστηράκι
κι ένα φεγγάρι βάσανο
τη νύχτα στο σοκάκι,
θα βγω σε μιαν ανηφοριά
να δω την οικουμένη,
στη θάλασσα και στη στεριά
το τι με περιμένει.

Θα βάλω ρούχο δανεικό
και δαχτυλίδι ξένο
κι ένα πουκάμισο παλιό
φρεσκοσιδερωμένο,
και σε καράβι φορτηγό
στις μηχανές τεχνίτης,
θα βγω στον κόσμο να σε βρω
φτωχός κι ερημοσπίτης.
Στίχοι: Μιχάλης Μπουρμπούλης
Μουσική: Σταύρος Κουγιουμτζής
Πρώτη εκτέλεση: Κώστας Σμοκοβίτης