Ένα τραγούδι τη μορφή σου μου θυμίζει. Είναι γραμμένο για τους δυο μας, μου ’χες πει. Ύστερα χάθηκες εσύ, ύστερα χάθηκες κι εσύ.
Ψάξε να με βρεις πίσω απ’ τις λέξεις σε στιχάκια της στιγμής. Ψάξε να με βρεις πίσω απ’ τα χρόνια στα τραγούδια μιας ζωής. Αν μ’ αγαπάς στο ρεφρέν της καρδιάς θα με βρεις.
Είσαι μια ροκ μπαλάντα που θ’ αγαπώ για πάντα χωρίς να ξέρω το γιατί. Ένα τραγούδι είσαι που χρόνια με εκδικείσαι γιατί δεν έχεις ξεχαστεί.
Αν μ’ αγαπάς στο ρεφρέν της καρδιάς θα με βρεις.
Ψάξε να με βρεις μέσα στα λόγια που φοβάσαι να μου πεις. Ψάξε να με βρεις μες στα τραγούδια που ν’ αντέξεις δεν μπορείς.
Οι δρόμοι δεν τον πήγαν πουθενά Παράξενες τον δέρνανε απόψεις Η μάνα του καμάρωνε κρυφά Εσύ μια μέρα γιε μου θα προκόψεις
Μια νύχτα που κοιμήθηκε βαριά Τον είδανε στον ύπνο του να κλαίει Σκυφτός σαν να 'χε φάει μαχαιριά Τον άκουσαν οι φίλοι του να λέει
Ίσως να είναι η αγάπη μια θλιμμένη γιορτή Ένα ζευγάρι σκουριασμένες χειροπέδες Ίσως να είναι η αλήθεια μια πληγή ανοιχτή Ένα κελί με χρυσαφένιους μεντεσέδες Ίσως να είναι το φεγγάρι μια τελεία λευκή Σ' ένα τετράδιο με φύλλα από σκοτάδι Ίσως να έχεις χαραγμένο σαν μένα κι εσύ Πάνω στο μέτωπο της τρέλας το σημάδι
Οι δρόμοι δεν τον πήγαν πουθενά Κλεισμένος στων ονείρων του τις χώρες Γυρνούσε σαν αέρας τα στενά Και μίλαγε μονάχος με τις ώρες
Μια νύχτα που κοιμήθηκε βαριά Τον άκουσαν σε κάποιον να μιλάει Και είδαν πως σταμάτησε η καρδιάjavascript:void(0) Την πόρτα της ζωής να του χτυπάει
Ίσως να είναι η αγάπη μια θλιμμένη γιορτή Ένα ζευγάρι σκουριασμένες χειροπέδες Ίσως να είναι η αλήθεια μια πληγή ανοιχτή Ένα κελί με χρυσαφένιους μεντεσέδες Ίσως να είναι το φεγγάρι μια τελεία λευκή Σ' ένα τετράδιο με φύλλα από σκοτάδι Ίσως να έχεις χαραγμένο σαν μένα κι εσύ Πάνω στο μέτωπο της τρέλας το σημάδι Στίχοι: Βασίλης Γιαννόπουλος Μουσική: Χριστόφορος Κροκίδης Πρώτη εκτέλεση: Βασίλης Παπακωνσταντίνου
Θες έναν κόσμο πιο μεγάλο, Και μες στο φόβο κλείνεσαι. Λες δεν θα πολεμήσεις άλλο, σαν φύλλο στο ποτάμι αφήνεσαι. Έσβησες όλα σου τα φώτα νομίζεις πως δεν θα σε βρουν. Μα όλα τα ''τότε'' και τα ''πρώτα'' όπου κρυφτείς εκεί θα`ρθουν.
Όλος ο κόσμος να γυρίσει, δεν έχεις άλλη επιλογή. Είσαι το πρόβλημα και η λύση και το μαχαίρι και η πληγή.
Είπες πολλά κι ένιωσες λίγα, πίστεψες λέξεις κι εποχές. Τώρα απλά γυρνάς σελίδα, δεν θα ξεμπλέξεις με ευχές. Τώρα κατέβασες τα χέρια, άλλοι το μέλλον αναγγέλουν Λες'' δεν θα πάμε και στ`αστέρια ας γίνουν όλα όπως θέλουν '' Στίχοι: Ιωάννου Οδυσσέας Μουσική: Μικρούτσικος Θάνος Ερμηνευτές: Μητροπάνος Δημήτρης
Μου λες να βγω στην ακτή της καρδιάς και να σταθώ εκεί πουν' ο βοριάς, αγάπη μου μου λες νά 'ρθω εκεί που κυβερνάς και να σταθώ στο πλάι βασιλιάς.
Κόκκινο καράβι σου φέρνω κύμα μου για να το πάρεις μακριά μέσα στο σκοτάδι σε κάνω ποίημα μου για να με νιώθεις πιο βαθειά.
Μου λες να πέσω μέσα στη φωτιά και να καώ στην κάθε σου ματιά, ματάκια μου μου λες να δω τον κόσμο από ψηλά και να ριχτώ στη μόνη σου αγκαλιά.
Κόκκινο καράβι σου φέρνω κύμα μου για να το πάρεις μακριά μέσα στο σκοτάδι σε κάνω ποίημα μου για να με νιώθεις πιο βαθειά.
Κι ήταν τα λόγια σου σαν τη φωτιά μα ήταν το κύμα που τα έσβησε με μια, αγάπη μου κι ήταν που βρήκα κι άλλους στα ψηλά μ' αυτοί κοιτούσαν τον γκρεμό στην αγκαλιά.
Κόκκινο καράβι σου έφερα κύμα μου και συ το πήρες στα βαθειά μέσα στο σκοτάδι θά 'χεις το ποίημα μου μα θα με νιώθεις μακριά.
Στίχοι: Κώστας Καλδάρας Μουσική: Κώστας Καλδάρας Πρώτη εκτέλεση: Βασίλης Λέκκαs
* Σε λίγο ξημερώνει μα κοιμήσου εσύ μεθάει η αγάπη, αγάπη μου, σαν το παλιό κρασί, το πιο ζεστό τραγούδι η ανάσα σου κι αυτή η τρικυμία μέσα στα μάτια σου.
Σ' αγαπώ σαν το γέλιο του Μάη, σ' αγαπώ σ' αγαπώ σαν παλιά αμαρτία σε θέλω.
Σε λίγο ξημερώνει μα κοιμήσου εσύ μεθάει η αγάπη, αγάπη μου, σαν το παλιό κρασί, στους δρόμους του κορμιού σου που ξενύχτησα στους δρόμους του κορμιού σου που ξεψύχησα.
Κανένας δε μου μίλησε κι ας ήταν κι άλλοι δύο τα μάτια κρύα γύρω μου και χάμω τόση σκόνη. Κανένας δε με πρόσεξε μες στου σταθμού το κρύο κι έτσι το χάσαμε κι οι τρεις του ήλιου το βαγόνι.
Κι οι τρεις μαζί το χάσαμε το τρένο της καρδιάς. Ήλιε,μια βόλτα έκανες και ξέρω πως δε βρήκες ούτε τους δυο που χάθηκαν κι εμένα που πονάς.
Κανένας δε μου μίλησε κι ας ήταν κι άλλοι δύο έμεινα πράγμα αζήτητο σαν όλα μες σ'αυτή τη γη. Επήρα τον αγύριστο το δρόμο μες στο κρύο αφού το τρένο χάθηκε κι ο ήλιος δε θα βγει.
( ..Χ* ) Σαν δυο φωτάκια βραδινού αεροπλάνου τα δυο σου μάτια και χαράζουν τον αέρα η αγκαλιά σου είναι η σκάλα του Μιλάνου κι εγώ απόψε έχω επίσημη πρεμιέρα
Πάρε με πάρε με μέσα σου να κρυφτώ σαν να μην έζησα πριν απ' το βράδυ αυτό
Θέλω να δω το πρόσωπο σου ανθισμένο να με φιλάς όλη τη νύχτα όσο αντέξεις σαν φλιπεράκι γελαστό ξετρελαμένο σου δίνω ακόμα μία μπίλια για να παίξεις
Πάρε με πάρε με μέσα σου να κρυφτώ σαν να μην έζησα πριν απ' το βράδυ αυτό
Κι ύστερα ξάπλωσε κοντά μου και κοιμήσου εγώ θα πιάσω μια γωνίτσα στο κρεβάτι όχι πως έχω το κλειδί του παραδείσου μα σ' αγαπώ κι αυτό νομίζω είναι κάτι
Πάρε με πάρε με μέσα σου να κρυφτώ σαν να μην έζησα πριν απ'το βράδυ αυτό
Στίχοι: Αφροδίτη Μάνου Μουσική: Βασίλης Παπακωνσταντίνου Πρώτη εκτέλεση: Βασίλης Παπακωνσταντίνου
Το 'να ψέμα πάνω στ' άλλο φτιάξανε καημό μεγάλο γύρισε και κοίταξέ με με αλήθεια άγγιξέ με
Τι να πιστέψω, τι να διαλέξω ποιον πόνο πρέπει να αντέξω για να σε φέρω πάλι κοντά μου φωνή δε βγάζω, μα σου φωνάζω Ήρθανε αλλιώς απ' ό,τι είχα φανταστεί άμμος στροβιλίζεται κι αλλάζει μια ζωή
Όλο φεύγω κι όλο μένω είμ' εδώ και επιμένω μέσα σου είναι κρυμμένο ένα φως που περιμένω
Τι να πιστέψω, τι να διαλέξω ποιον πόνο πρέπει να αντέξω για να σε φέρω πάλι κοντά μου φωνή δε βγάζω, μα σου φωνάζω Ήρθανε αλλιώς απ' ό,τι είχα φανταστεί άμμος στροβιλίζεται κι αλλάζει μια ζωή
Στίχοι, Μουσική: Πέτρος Δουρδουμπάκης Πρώτη εκτέλεση: Μελίνα Κανά
Έφυγα απ'τον παλιό εαυτό μου Δεν ξέρω τι ήτανε δικό μου απ'ό,τι έζησα Όποιος δεν είναι εδώ κοντά μου ανήκει αλλού Ήρθε ο καιρός να δω το συρματόπλεγμά μου Ριγμένο κάτω πατημένο, το παραμύθι μου παρμένο Δεν είμαι πια ίδια με χτες, δεν τρέχω πίσω από πληγές Λυπάμαι μόνο που δεν έχω κάποιου το βλέμμα να προσέχω Μα τώρα..έφυγα
Έφυγα απ'την ανάγκη μου να υπάρξω Πίστευα ότι θα τρομάξω μα ύστερα σκέφτηκα Ό,τι αγάπησα έχει μπόι Κι ό,τι αγαπώ θέλει τα μάτια μου ανοιχτά, το χτες να μη με τρώει Να περπατήσω στις σιωπές μου, να θυμηθώ τις προσευχές μου Κι ας είμαι πια άλλο σκαρί, δεν είν'το κάρμα μου βαρύ Δε θέλω άλλο να διαφέρω, θέλω αν μ'αγάπησες να ξέρω Μα τώρα..έφυγα
Κι αν σε ονειρευτώ μια μέρα πάλι Κι αν στο ταξίδι μου τυχαία θα σε βρω Δε θα'μαι αυτή που ξέρεις, θα'μαι κάποια άλλη Που ίσως σ'αγαπήσει κόντρα στον καιρό
Γυρεύω ησυχία πολλά είδα κι έπαθα σε κάτι τζάμια κρύα τον πόνο μου έγραφα το ξέρω το παιχνίδι τ' άσπρο πουκάμισο το σώμα μου αντικλείδι για τον παράδεισο
Πώς είναι τ' όνομά σου ούτε που ρώτησα γιατί σε πέντε βράδια τον κόσμο χόρτασα
Μη λες τα ίδια λόγια που είπανε πολλοί με σέρνουν απ' τα πόδια παλιοί λογαριασμοί γι' αυτό λοιπόν, μικρό μου, εδώ μην έρχεσαι η τύχη μου ήταν ρόδι στο χώμα έσπασε
Πώς είναι τ' όνομά σου ούτε που ρώτησα γιατί σε πέντε βράδια τον κόσμο χόρτασα
Στίχοι: Λίνα Νικολακοπούλου Μουσική: Γιάννης Σπανός Πρώτη εκτέλεση: Μανώλης Λιδάκης
Και πάλι ξαναγύρισε
