Πως πέσαμε καρδιά μου
μέσα στο λαγούμι του φόβου;
Δεν ήταν της δικής σου μοίρας μήτε της δικής μου
τα γραμμένα
ποτέ μας δεν πουλήσαμε μητε αγοράσαμε τέτοια πραμάτεια
ποιός ειν' εκείνος που προστάζει και σκοτώνει πίσω απ την πλάτη μας;
Άσε ..μη ρωτάς..
....Ενα πρωί θα σηκωθώ σαν τον Αϊ Γιώργη τον καβαλάρη
για να καρφώσω με το κοντάρι πάνω στο χώμα το δράκοντα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου