ΑΠΟΒΛΗΤΟ

Δέν τα κατάφερα να σκαρφαλώσω στο χυδαίο
ούτε στη λάσπη να συρθώ
παρά  σε βράχο μάτωσα τα γόνατά μου
και μόνο για να μυρίσω ένα κυκλάμινο
- μέρος κι αυτό που βρήκε να φυτρώσει -
κι η θάλασσα που με πρωτόγαλα με πότισε
ποτέ της δεν μου δίδαξε τα λόγια των σειρήνων..
Γιατί λόγια θα ήτανε ..
ή ήχος άσχημος.. που όμως ο "γυιός" σου Οδυσσέα, τον νόμισε τραγούδι..

 

Στην πιο σκοτεινή ώρα της νύχτας μαθήτευσα
Τ αστέρια που τρέμοντας χανόταν ακολούθησα
ζεσταίνοντας τα με τα χέρια μου...
έτσι μ έχασε η μέρα..

 
 Ως το βυθό της θάλασσας ταξίδεψα
τέλειωσε η ανάσα  στα μισά
κι ο κόσμος ο πλασματικός
αυτός που μου έκλεβε τον ύπνο
μου χάρισε τη  μάσκα του..
κι  έγινε σάρκα μου
κι έσπασα όλους τους καθρέφτες μου
- με αναγνώρισα-
έτσι με κέρδισε το σκοτάδι..